14-7 سالروز عملیات کربلای ۴ - گردان کربلا - دی ماه 65
آه جبهه کو برادرهای من.
این ایام از فراموش نشدنی ترین و از طرفی غم انگیزترین ایام زندگی منه ، یکی دی ماه 65 عملیات کربلای 4 و دیگری دیماه 70 سالروز از دست دادن مادرم و خواهرم در حادثه تصادف دلخراش رانندگی در اهواز . نمیدونم این روزها رو چطور پشت سر گذاشتم فقط یادم هست آنقدر به من سخت گذشت که از زندگی کردن بندگان خدا روی زمین و جوانانی از نوع ملکوتی بدن هایشان بروی خاک افتاد و بعضا ً بدنشان تکه تکه شد و من شاهد پرپر شدن بهترین دوستانم بودم . آه آه آه و هزار آه از آن روزها ، چه دوستانی و چه یارانی که از دست دادم و من زنده ماندم و شاهد عروج آنها بودم . آنهایی که در آغوش خودم آخرین لحظات را در این دنیا گذراندند تا آنهایی که در هنگام عقب نشینی جسد مطهرشان را تا کنار اروند آوردیم ولی نتوانستیم آنموقع آنها را به وطن باز گردانیم ، و آنهایی که با جسم خونین و مجروح بر روی زمین افتاده بودند و وقتی که داشتم به آب میزدم تا شنا کنم آنها مرا صدا میزدند و تقاضای کمک می کردند و من فقط گریه .... نه قایقی بود و نه نیرویی و نه .... .
بدن شهید رئوف بلبلی را روی برانکارد گذاشتیم و به اتفاق برادر آل مبارک تا لب رودخانه آوردیم .اما وقتی رسیدیم نه قایقی ونه هیچ وسیله دیگری . اروند عریض و مواج و خطرناک که زیر آتش شدید عراقی ها بود . چند تا از بچه ها رو تا کنار رودخانه آوردیم . داشتم خسته میشدم . بچه های گردان کربلا یادشون هست ، دی ماه 65 عملیات کربلای 4 روزی که بهترین یادم هست برادر داوری از فرماندهان دسته ندا می داد کمک کنید تا خدا کمک کند . منظورش این بود که به مجروحان کمک کنیم . اما وقتی به لب رودخانه رسید و دید هیچ قایقی نیست ...
ادامه دارد...
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
