گنجینه پنهان در سینه یاران

جمع آوری خاطرات شهداء و ایثارگران کوی نیرو

صفحه نخست پروفایل مدیر وبلاگ پست الکترونیک آرشیو مطالب عناوین مطالب

درباره وبلاگ

به وبلاگ گنجینه پنهان خوش آمدید. ارزش زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدا کمتر از شهادت نیست. مقام معظم رهبری شما می توانید از ادامه دهندگان آن باشید، همت کنید... از همه‌ی یاران تقاضا می‌کنیم که خاطرات خودشان را دریغ نکنند؛ زیرا دریغ ‌کردن خاطرات به نوعی به فراموشی‌ سپردن دوران جنگ است.

آخرین مطالب

سلام بر حسین؛ سلام بر محرم
جشن غدیر در کوی نیرو 17 و 20 مهر 93
عکس های همایش سالروز ورود آزادگان استان خوزستان- اهواز 28 مرداد 93
عاشقان عیدتان مبارک
باز دارد می رود اما چه زود
دعای وداع ماه مبارک رمضان از امام سجاد علیه السلام
وداع گفته نگفته، رفت تا باز بیاید
باز دارد می رود...
به استقبال روز قدس
شمشیر کجت راست کند قامت دین را
قامت دین
چرخ ازاین ماتم گریبانش ســـحرگاهان شکافت
قرآن در بستر
یاعلی
یا علی مظلوم تر از تو کیست؟
السلام علیک یا امیر المؤمنین
ميلاد كريم آل طه مبارك
خاطره ای بنقل از مجید مروانی
خاطره ای از عبدالامیر سروش نژاد
خاطره ای از عبدالامیر سروش نژاد در باره شهید سعادت جباری
خاطره ای از سید رئوف جعفری
داستان اسارت بدون یک شلیک48
داستان اسارت بدون یک شلیک47
داستان اسارت بدون یک شلیک46
جای من خالیست میان شهیدان
وداع با شعبان و سلام بر رمضان در کلام امام صادق علیه اسلام
باستقبال ماه مبارک رمضان
به پیشواز رمضان

آرشيو وبلاگ

اسفند 1398
فروردين 1398
آبان 1393
مهر 1393
مرداد 1393
تير 1393
خرداد 1393
ارديبهشت 1393
فروردين 1393
اسفند 1392
اسفند 1388
مهر 1388
تير 1388
خرداد 1388
ارديبهشت 1388

نويسندگان

محمدرضا مروانی

داستان اسارت بدون یک شلیک 3

دو شنبه 4 فروردين 1393برچسب:,

:: 16:35 :: نويسنده : محمدرضا مروانی

...

از صبح 18 بهمن 61 ولوله ای در گردان افتاد. فرماندهان، نیروها را توجیه می کردند و نیروها نیز تجهیزات خود را تحویل گرفته و مجهز شدند. یکی سربند می بست، یکی کوله پشتی اش را مرتب می کرد، دیگری نوار تیربار را دور کمرش می بست و دیگری با ماژیک روی لباس یا کلاهخوداش مرامنامه اش را می نوشت... عصر شد، نفربرهای بسیج (کامیون) هر دسته را جداگانه حمل کرده با سرود:

گردان کوثر عازم کرب و بلاست امشب...

به طرف خط مقدم حرکت کردیم. در خط مستقر شدیم و تا پاسی از شب در تب و تاب شروع عملیات بودیم، از هم خداحافظی و حلالیت می طلبیدیم...که "خبر آمد، خبری در راه است" و آن خبر لغو عملیات بود. آب سردی بر آتش گرم هیجانات بچه ها بود. برای برگشت آماده شدیم، بازار شوخی رونق گرفته بود، یکی گفت:گردان کوثر با امداد غیبی به خط زده و بدون تلفات به مقر بر می گردد." آن یکی گفت:کاش همه عملیات ها اینطوری بودند." و از این دست طرهات... خلاصه اینکه نفربر ها آمدند و این بار برخلاف زمان آمدن که هر دسته درون یک نفربر بود، هر گروهان یا بخشی از هر گروهان را درون یک نفربر جا دادند، مانند دانه های خرما کنار هم قرار گرفتیم. تجهیزات و کوله پشتی ها بسیار دست و پا گیر بودند. کوله این یکی زیر چانه دیگری و لوله اسلحه اون یکی تو چشم پشت سری بود، گلوله های آر.پی.جی. خود داستان دیگری است، تازه تکان های شدید و جاده های خاکی و غیر هموار مزید بر علت شده بود. به هر جان کندنی بود به مقر گردان رسیدیم. این وضعیت دو بار دیگر تکرار شد تا سرانجام پنجشنبه 21 بهمن در خط مستقر شدیم، هر چه به آخر شب نزدیکتر شدیم باورمان شد که عملیات حتمی است.

دمدمای غروب بود، بلاتکلیف به هر سویی سرک می کشیدیم، در کناری، چند نفر از فرماندهان دور هم ایستاده بودند و با هم گفتگو می کردند و گفتگوشان کمی تند بود. نوع گفتگوی آنها نظر مرا بخود جلب کرد، یکی گفت: من اجازه نمی دهم این بچه ها به خط بزنند. همه شون کشته می شن. در جواب شنید: ما باید این عملیات رو انجام بدیم. دستوره. با بچه هایی که این مکالمه را شنیده بودیم، آرام آرام به کناری رفتیم، به دوستان گفتم آیة الکرسی را امشب زیاد بخوانید...

حاج صادق آهنگران در جمع گردان نوحه حماسی خود را به شرح زیر قرائت کرد:

والفجر شد آغاز ای گردان حزب اللهبا رمز یا الله و یا الله و یا الله