3-علیرضا (فرامرز) جمیلی
باسلام به روان پاك تمامي شهداي اسلام بالاخص شهداي مسجد دوازده امام كوي نيرو.
شهادت غيرت است.
دين شهادت را به دنيا آورد ، تا بي غيرتي فرصت نياورد كه جهان را ، پر بلا كند.
دين ، محمد صلي الله عليه وآله است وشهادت حسين بن علي عليه السلام .
خاطره اين بنده حقير از دو تن از شهداي بزرگوار ، شهيد نادر حياوي و شهيد سعيد كوتي است . اين دو شهيد خصوصيات اخلاقي عجيبي داشتند . زيرا خيلي شوخ طبع و با حال بودن . يك روز بنده مي خواستم با خودرو جيپ پايگاه جهت آوردن غذا به مقرتداركات در محل بيمارستان ابوذر فعلي بروم كه نادر وسعيد هردو گفتند كه ما هم مي آييم و بي كار هستيم . من هم ميدانستم بردن آنان يعني بردن دردسر !چون هر وقت با هم بودند يك شيطنت خاصي داشتند . بالاخره مجبور شدم آنها را ببرم وقتي براي گرفتن غذا رفتيم در يك ظرف بزرگ غذا را كه برنج بود براي 12 سهميه نفر گرفتيم و به نادر سپردم و گفتم در ماشين بگذارد .به سعيد هم سهمیه سيگار ها را دادم ، آخر آن موقع سهمیه سيگار هم مي دادند . بعد از آنكه سوار ماشين شدم ديدم سعيد ونادر هردو ساكت هستند حدس زدم بايد خبري باشد هرچه سئوال کردم چرا حرف نمي زنيد؟ جواب ندادند، بعد كه پياده شدم ديدم هر دو زودتر از من پياده شده و به طرف در فرار كردند گفتم چه شده ؟ جوابي نشنيدم يك مرتبه ديدم ديگ برنج ها خالی است و چيزي در ديگ نيست، فهميدم كه خلاصه ترتيب غذاها را داده اند . در واقع گوشت را دست ........داده بودم .گفتم غذا جهنم سيگارها كو؟ گفتند سيگارها را به فقيري در بيرون درب تداركات داده بودند .
خلاصه اينكه آنروز هم بي غذا مانديم و هم بي سيگار .چون ديگر سهمیه غذا به ما تعلق نمي گرفت.
اين خاطره كوچكي بود از دو تن از دوستان انشالله تا خاطره بعدي.
والسلام - عليرضا جميلي
تاریخ ارسال:14/12/1392
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
